...Sou..
ave
engaiolada.
Sou
a triste
rima dos poetas.
Sou
a trilha
que surgiu do nada
e a nenhum
lugar conduz.
Sou
làmpada
que se apagou.
Sou
estrela
que não reluz.
Fui
marcada
pela vida
Então
com
a alma
em ferida
prossigo
voando
procurando
lugar para pousar.
Enfim,
sou
como vela
se apagando,
Em triste murmurar.